1 Արդարեւ արծաթը երակ ունի. Եւ ոսկին՝ տեղ, ուր որ նորան զտում են.
2 Երկաթը հողիցն է առնվում, եւ քարը հալվում է պղինձ դառնում։
3 Մարդը վախճան է դնում խաւարին, եւ նա բոլորովին կատարելապէս քննում է քարը խաւարումը եւ մահի ստուերումը։
4 Քանդում է հորը բնակողի կշտին, ոտքից մոռացուած տեղերը. Կախ են ընկնում մարդկանցից օրօրվում։
5 Երկիրը՝ որից դուրս է գալիս հաց, իսկ նորա տակը իբր թէ կրակով է քանդուած.
6 Նորա քարերը շափիւղայի տեղն է, եւ ոսկիի աւազ կայ նորանում։
7 Նորա ճանապարհը չ’գիտէ յափշտակող թռչունը, եւ անգղի աչքը նորան չէ տեսել։
8 Նորան չեն կոխ տուել խրոխտ գազանները. Առիւծը չէ անց կացել նորա վերայ։
9 Նա ապառաժին է ձեռնամուխ լինում, սարերն՝ արմատիցը տապալում.
10 Ժայռերումը ջրմուղներ է ճղոտում, եւ նորա աչքը տեսնում է ամեն թանկագին բան։
11 Գետերին արգելում է ծորելուց, եւ գաղտուկը հանում է լոյս աշխարհ։
12
13 Մարդս չ’գիտէ նորա
14
15
16 Նա Ոփիրի ոսկիով չի գնահատուիլ, և ոչ պատուական եղնգնաքարով ու շափիւղայով։
17 Նորան չ’արժեն ոսկի ու ակնվանի, եւ նա չի փոխուիլ ոսկեկուռ անօթների հետ։
18 Բուստն ու բիւրեղը չեն էլ յիշուիլ. Եւ իմաստութեան ստացուածքը մարգարիտներից առաւել է։
19 Նորան չ’արժէ Եթէովպայի տպազիոնը. Մաքուր ոսկիով նա չի գնահատուիլ։
20 Ուրեմն իմաստութիւնը ո՞րտեղից է գալիս, եւ ո՞րն է հանճարի տեղը։
21 Նա ծածկուած է բոլոր կենդանիների աչքերից էլ, եւ երկրի թռչուններիցն էլ թաքցրուած է։
22 Կորուստն ու մահն ասում են, մենք միայն նորա համբաւն ենք լսել ականջներովս.
23
24 Որովհետեւ նա է մինչեւ
25
26
27 Այն ժամանակ նա տեսել ու համարել է նորան, պատրաստել եւ քննել էլ է նորան.
28 Եւ մարդին ասել է. Ահա